به دشت سينه‏ها اُلفت نشينم

كه مدّاح اميرالمؤمنينم

گره بند قباى مرتضايم

پى يك رشته از حبل المتينم

اگر خواهى بسوزان يا كه بردار

هر آنچه كشت كردى در زمينم

تملّك نيست حتى در حياتم

تصرّف كن دلم را مستكينم

يمينى گم شده، اندر يسارم

يسارى نيست گشته در يمينم

غمت باده، دلم جام هلالى

اميرالمؤمنين مولى الموالى

مرا در ظلّ نامت آفريدند

ملائك را غلامت آفريدند

دل مؤمن اگر عرش خدا شد

دل از دارالسّلامت آفريدند

پيمبر را به وادى محبّت

گرفتار مَرامت آفريدند

ممنون از شما.
يا علي سيد علي.
www.labeik.blog.ir