سلام
در مورد پيامبراني كه ذكر نموديد، آن معصومين، تاكيد مي كنم معصومين، عليرغم عصمتشان در حكومت راي خود را بر راي مردم حاكم نمي دانستند. آيا حضرت ابراهيم حكومت مي كرد؟ قوم لوط هم كه به وسيله عذاب الهي هلاك شد؟ داستان سقيفه چه ربطي دارد؟ آيا علي(ع) شمشير كشيد و گفت يا با من بيعت مي كنيد يا شما را مي كشم؟ يا برعكس اين اتفاق رخ داد؟ لازم به نوشتن دوباره داستان جنگ احد نيست. جامعه خواست كه آن اشتباه را مرتكب شود و پيامبر(ص) هم عليرغم اتصال به وحي و عليرغم عصمت جلوگيري نكردند.
اطلاعات فقهي من در حد مراجع نيست! اميدوارم كه اطلاعات فقهي شما در حد مراجع باشد!
نظر من اينست كه وقتي عده كثيري( حتي مي توان گفت اكثريت قاطع) از علماي شيعه با يك نظريه مخالفند يا آن را مصداق شرك و بدعت مي دانند، پا فشاري بر آن نظر بدون علم كار عبث ولو موستوجب عقوبت است.«ولا تقف ما ليس لك به علم»
آقاي خامنه اي اگر واقعا در مورد اين رفتارها يا شايعاتي كه درباره ايشان مي گويند (مثل ارتباط با امام زمان(عج) يا نيابت امام زمان(عج) و...) مخالفتي دارند بايد به گونه اي باشد كه اين افراد را از عملي كه مصداق شرك است باز بدارد.
در نهج البلاغه داريم، پس از خطبه امام علي(ع) فردي بلند شد و شروع به مدح ايشان كرد. ايشان به همان ميزاني كه پيش از آن خطبه گفته بودند، در مذمت اين مرد خطبه گفتند. در مقابل همه!
آن بنده خداهايي هم كه آن رفتار ها از آنها سر مي زند، پاي منبري هاي آقاي خامنه اي هستند. ايشان را ولي خودشان مي دانند. آيا ايشان نمي تواند كاري كند كه آن ها را از اين غفلت بيدار كند؟ پس چه ولايتي بر آنها دارد؟
اما در مورد مستكبران عالم!
معاويه هم مدعي بود كه من دو دشمن دارم: «علي(ع)» و «امپراطور روم(شرقي)»!
آيا قياس اين دو باطل نيست؟ بلي حاكميت فعلي هم دو صنف مخالف دارد: «ما» و «آمريكا و اسراييل و رجوي و ...»
نبايد ما را به خاطر وجود دشمناني در خارج، به آنها بچسبانيد يا با آنها يكي كنيد. اين كار كار امثال معاويه است.
يا علي