همه اين مطالب درست. اما چيزي که وجه مشترک بين علي مرتضي و خليفه اول و دوم هم بود همين ساده زيستي بود. اکثر طرفداران مقام معظم رهبري و غالب دين داران مسلمان از اين نکته غافلند که اينها همه مربوط به آداب فردي است . آنچه براي يک رهبر مهم است رعايت اداب حکومت داري است که بسيار ظريف تر از اين حرفهايي است که شما نوشته ايد. به عنوان مثال يک رهبر قدرتمند بايد بداند که يک سکوت و يا يک سخن نا بجا که در حالت فردي بي ضرر است در مقام يک رهبر مي تواند مهلک باشد. يک جهت گيري نا بجا مي تواند کشور را به قهقرا ببرد. اگر خوب دقت کنيد اين سيل بنيانکن مدرک گرايي از جهت گيري هاي مقام معظم نشات گرفته است. اگر دقت کنيد اين بي غيرتي مجلس از جهت گيري هاي ايشان است. اين جسارت و گستاخي احمدي از سکوت نابجاي ايشان است. اينکه نيروهاي نظامي تمام گلوگاه هاي اصلي اقتصادي را در درست دارند و رو به سقوط مي روند از جهت گيري هاي ايشان است. اينکه دستوري مي دهند (بر فرض صحت) و پيگيري نمي کنند و بازداشتگاه کهريزک موجب اين جنايات مي شود از قصور ايشان است.