کلا اهل فیلم نیستم و تا فیلمی زیاد حواشی و بازخورد اجتماعی نداشته باشه سراغش نمیرم ، چون معتقدم مفاهیم باید بصورت مستدل وارد ذهنم شود نه بصورت احساسی با زاویه ی دید کارگردان و فیلم ساز که نوع خوبش مثل نمکی در آش هست! نمونه اش هم همین فیلم «سنگسار ثریا» که الان موضوع این یادداشت من شده. نگاه کاملا معارض و کینه توزانه ی کارگردان ، نویسنده و به نوعی بازیگران این فیلم به اسلام و نظام جمهوری اسلامی بخوبی مشهوده و فیلم در راستای همین افکار جلو میره . تا جایی که گاهی تو فیلم مشاهده میشه که این کینه و بغض به اسلام و نظام اسلامی جای معقولیات رو میگیره و فیلم حالت غیر عادی بخودش میگیره . به عنوان مثال قرآنی که در اکثر صحنه ها زیر بقل روحانی روستا هست و ما در حالت عادی کمتر ممکنه چنین چیزی رو مشاهده کنیم.
این کینه حتی در موضوع فیلمنامه و اسم فیلم هم کاملا مشاهده میشه و اگر مسئولین ساخت فیلم این کینه را کنترل میکردند نتیجه ی بهتری عایدشان میشد.
هر طور که به این فیلم نگاه کردم نتونستم بخودم بقبولونم که کارگردان هدفی غیر از تخریب نظام اسلامی در این فیلم دنبال میکنه. نکاتی که برای این امر پیگیری میشد و به ذهن بنده رسید اینهاست:
تمامی شخصیت های منفی داستان نماد یکی از تاثیر گذاران نظام هستند. ملا حسن نماد روحانیت است ، شوهر ثریا در جائی عنوان میشه که پاسدار هست و پسران ثریا هم قرار بود که پاسدار بشوند ، دو بسیجی مسئول جلوگیری از فرار ثریا و روزنامه نگار هستند ، قاضی و بزرگ ده هم به نوعی نماد قوه قضائیه است،  مردمی که طرفدار این افراد هستن در نهایت قساوت قلب و ساده لوحی معرفی میشوند... افراد منفی همگی چهره های خشکه مذهبی و مقدس دارند که این خود نوعی القای منفی به حساب می آید.
از سوی دیگر چهره های مثبت از نظر بقیه ی مردم دیوانه و هرزه معرفی میشوند . طوری القا میشود که چهره های مثبت لازم نیست محتاط برخی موارد همچون حجاب و رعایت محرمیت و امثالهم باشند
چهره ای زیبا برای شخصیت ثریا انتخاب میشود تا تاثیر احساسی فیلم بر مخاطب چند برابر شود .
در این میان مرموزترین نقش را روزنامه نگار فرانسوی ایفا میکند . ایشان نماد رهائی و آزدای مردم روستا حساب میشود . همین مورد کافیست تا غرب باوری مسئولین ساخت فیلم را نتیجه بگیریم (البته اگر نخواهیم خودفروختگی را مطرح کنیم).
تحریف اوضاع اجتماعی و تحریف حکم مقدس سنگسار از موارد کاملا حساب شده بود که خود جای بحثی طولانی دارد. نویسنده و کارگردان میبایست کمی از اوضاع ایران و مردم بیشتر خبر داشت تا اینقدر نگاه دور از واقعیت خود به ایران را تو ذوق مخاطب نزند.  البته بعید هم نیست که این فیلم برای مخاطبان غیر وطنی ساخته شده باشد تا بصورت خائنانه تصویر مات و مبهمی از وضعیت اجتماعی ایران را نمایش دهد . مخلص کلام اینکه به جز خیانت چه در باب اسلامیت و چه در باب ایرانیت چیز دیگری از این فیلم برای بنده قابل برداشت نبود.
امیدوارم برای رفع اشتباهات احتمالی بنده موافقان این فیلم بطور منطقی نظراتشان را بفرمایند..

پینوشتـــــــــ
* بعد از نوشتن این متن تاز متوجه شدم که نویسنده و کارگردان این فیلم ایرانی نیستند! تهیه‌کننده اصلی این فیلم، کمپانی «ام‌پاور‌پیکچرز» است و فیلمنامه آن را سیروس نورسته به همراه همسر خود بتسی گیفن نورسته نوشته است.
* دیالوگ‌های «سنگسار ثریا میم» بیشتر به زبان فارسی است و فیلم با زیرنویس انگلیسی، پخش جهانی شده است.