چه انتظار عجيبي!

تو بين منتظران هم

عزيز من چه غريبي!

عجيب تر که چه آسان

نبودنت شده عادت

چه کودکانه سپرديم

دل به بازي قسمت

چه بي خيال نشستيم

نه کوششي نه وفايي

فقط نشسته و گفتيم:

خدا کند که بيايي