آقاي جوادي در کتابشان از ولايت تکويني و نفي و اثبات اون صحبت نمکنن .بلکه ميفرماييند فعلا بحث ولايت تکويني نميکنيم . بنده نظر شخصي ايشان را در اين مورد گفتم نه متن کتابشون . البته در هر صورت به بحث ما لطمه اي نميزنه. در مورد حکومت :متن عربي حديث و ترجمه و منبع آنرا دوباره ميارم ، دقت کنيد : من کان منکم ممن قد روي حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف احکامنا فليرضوا به حکماً فاني قد جعلته عليکم حاکماً فاذا حکم بحکمنا فلم يقبل منه فانما استخف بحکمنا و علينا رد و الرادعلينا کالراد علي الله وهو علي حد الشرک بالله» اصول کافي، ج 1، ص 67؛ وسائل الشيعه، ج 18، ص 98.. * بايد به کساني از شما (شيعيان) که حديث و سخنان ما را روايت مي‏کنند و در حلال و حرام ما به دقت مي‏نگرند و احکام ما را به خوبي باز مي‏شناسند (عالم عادل)، مراجعه کنند و او را به عنوان حاکم بپذيرند. من چنين کسي را بر شما حاکم قرار دادم. پس هرگاه به حکم ما حکم کند و از او پذيرفته نشود، حکم خدا کوچک شمرده شده و بر ما رد شده است و آن که ما را رد کند، خدا را رد کرده است و چنين چيزي در حد شرک به خداوند است.* درمورد کلمه ي حکومت و تاکيد چندباره ي آن دقت کنيد. شما با اين حرفتون که فقيه از اداره حکومت چيزي نميداند اين مفهوم را ميرسونيد که اولا دين براي احکام حکومتي و اجتماعي برنامه اي نداره و ثانيا سياست از ديانت جداست . از توهين به مراجع هم ميگذريم. مگر الآن سکان دار کشور ما فقيه نيست ؟! و اين مستلزم استمداد از مکاتب غربي و بشري نيست. عمر بن حنظله روايت مي‏کند: «از امام صادق(ع) پرسيدم: دو نفر از ما (شيعيان) که در باب «دين» و «ميراث» نزاعي دارند، پس به نزد سلطان يا قاضيان [ حکومت‏هاي جور] جهت حل آن مي‏روند؛ آيا اين عمل جايز است؟ حضرت فرمود: هر کس در موارد حق يا باطل به آنان مراجعه کند؛ در واقع به سوي طاغوت رفته و از او مطالبه قضاوت کرده است. از اين رو آنچه بر اساس حکم او [که خود فاقد مشروعيت است] دريافت مي‏دارد، به باطل اخذ نموده است؛ هر چند در واقع حق ثابت او باشد؛ زيرا آن را بر اساس حکم طاغوت گرفته است. خداوند امر فرموده است: بايد به طاغوت کافر باشند [و آن را به رسميت نشناسند] و مي‏فرمايد: (يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاکَمُوا إِلَي الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَکْفُرُوا بِهِ). واين لفظ صريح معصوم هست . پس حکومت غير الهي هم شرعا و هم عقلا طاغوت محسوب ميشود . * حديث شما در مورد کودک نه ساله را جايي نديدم. در صورت صحت حديث اين دو اصلا قابل قياس نيست .من غير از حديث و قرآن و دلايل عقلي ديگر به چه روشي ميتونم براي شما چنين چيزي رو اثبات کنم ؟! به اعتقاد شيعيان پيامبر (ص) براي بعد از شهادتشان علي(ع) را براي رهبري مردم انتصاب کردند؛ چطور قبول کنيم که حضرت مهدي(عج) در دوران غيبتشان مردم را به امان خدا رها کردند ؟! در بحث ولايت هم بايد عرض کنم اصلا بحثي عرفاني نيست مگر اينکه از عقلانيت به عرفان راه پيدا کند . در تعريف ولايت مطلق هم اشتباه کرديد. با اينکه اعتقاد ما اينگونه هست.