بسیار خوشحال خواهم بود اگر توافقی عزتمندانه و با رعایت خط قرمزها حاصل شده باشد. اما درک نمی کنم چرا بلافاصله پس از اعلام خبر توافق، بر مارش پیروزی دمیده اند.
طبق اخبار منتشره، متن توافق شامل بیست صفحه ی اصلی و هشتاد صفحه ملحقات می باشد. معلوم نیست آقایان قبل از انتشار متن، از کجا به مفاد آن دست یافته اند و تجزیه و تحلیل نموده و با خطوط قرمز سنجیده و اعلام پیروزی نموده اند. جای بسی تاسف است که در چنین شرایطی، رسانه ی ملی نیز به جای انعکاس واقعیت ها، به روابط عمومی دولت تبدیل گشته است و به جای روشن سازی امور، شیوه ی رسانه های غربی را پیش گرفته است و بر ابهام ماجرا افزوده است.در هر حال در صورت صحت تمامی ادعاها، اجرای تعهدات طرفین مبتنی بر تایید کنگره، مجلس و شورایعالی امنیت ملی می باشد. بر فرض صحت تمامی این موارد، دبه ی آمریکایی را هم باید چاشنی پیش بینی ها کرد.
متاسفانه تجربه ی مذاکرات ژنو و لوزان، بیانگر عدم صداقت دولت تدبیر و امید نیز است. بزرگترین شاهد مثال این مدعا هم عدم انتشار فکت شیت ایرانی می باشد. تهدید و تحقیر ضمنی منتقدان نیز از دیگر موارد مبهم سازی قضایای هسته ای بوده که به توافق کنونی نیز تسری یافته است.
با اتکا به مقدمات فوق، آیا بر این برخورد پوپولیستی، نامی جز شانتاژ، سیاهبازی و جوسازی می توان نهاد؟ سوال واضح بنده این است که چرا دولت محترم نمی خواهد قضاوت مردم درباره ی نتیجه ی مذاکرات از طریق عادی و در فضای آرامش روانی حاصل شود؟ چه اهداف پنهانی پشت این ماجراست؟..
